اباحه تملک

 یعنى اجازه تملک. این اجازه راگاهى مقنن مستقیمأ میدهد ما نند اجازه تملک مباحات درماده ۱۴۷ق- م وگاهى ناشى ازقصد انشاء مالک است مانند نثار مال درعروسی که صاحب جشن از طریق نثار، اباحه تملک مال بحضار مى کند ۰اذن در نهادن سرتیر برسر دیوار هم مصداق اباحه تملک منافع است (ماده ۱۲۰ ق- م) همه اقسام اباحه تملک، جائزیا لازم نیستند بلکه بحسب طبیعت هرقسم ممکن است جائزیا لازم باشد غالبا جائز میباشند